Omdat de kringen van bier, en strepen van vingers iets te veel weg hadden van herinnering. En de dagen nieuw en schoon
moesten voordoen. Tot hij kon beginnen aan een schone lei moest alles in het nu
blijven. Geen net, en zeker geen straks. Soms wel en soms niet, maar nooit
terug, of refererend aan iets dat ooit gebeurd of eens plaatsgevonden had. Zodoende waste ik zijn zaad van mijn lichaam en toen ik mijn hoofd weer boven water had was alles zo
goed als nieuw. Alsof het nooit gebeurd, of nooit meer zou.
De mogelijkheid lag aan onze voeten, toch mochten we niet hopen of
over peinzen, maar ons enkel huizen in de impulsiviteit van ons bestaan. Waarin we
soms mogen en soms niet. Waarin we soms zijn en soms niets.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten