Okkie.

Terwijl geelig ochtendlicht door het kozijn naar binnen spreekt, kijk jij mij zoet grinnikend aan. Mijn hoofd stond nog op koffie maar mijn humeur vulde zich met volle glimlach. Je veegt jouw zwarte haren uit je gezicht en kijkt met kleine oogjes. Ik duw mij uit mijn matras. Val vervolgens weer naar voren om mijn gezicht lachend te verbergen in mijn kussen. En als ik op kijk zie ik de glimlach rond jouw mond. Niemand voelde zich zo op zijn plek als ik. Waar dan ook.