Wasmachinewaarheden.

Dat dit het wel moest het wel wezen had ik eerder gedacht. Maar wanneer de lijn zo overeenkomt met het contour, mijn tandenborstel zich zo thuis voelt. Stapels kleding hun naam verliezen. Maar toch, zodra mijn was zich vermengde met de jouwe, kleurde alles rood. 
En zo zag ik de kleuren, die kleuren ik zag, ze waren anders. Verdomde het verwarrende spectrum dat jij voor ogen had. Vooralsnog dacht ik dat wij kleuren zagen, en dat dan hetzelfde was. En ik vraag een ieder die de waarheid in pacht heeft om het mij uit te leggen. Voor nu zal ik dan mijn hoofd rusten op het kussen waar jij ooit lag. En drinken uit het glas dat jij ooit in je handen had. Tot jij de waarheid ziet, of ik. Die wij ooit zagen.