donderdag 5 juni 2014

Op een koude winternacht.

Pijn terwijl mijn tenen ontdooien.
Van steenachtig ijs. Terug naar water.
En tot het stroomt,
blijft de last van adaptatie.
Ik krijg de neiging om naar buiten te lopen.
Laat hen koud blijven, zonder pijn.
Maar het moest gaan stromen
voor ik naar bed ga.
En het lukt heus wel zonder jou.
Al zou ik het niet erg vinden.
Als iemand nu
mijn tenen zou omarmen.
Mijn kleine voeten
zou warmen.


Geen opmerkingen: