Metta.

Op de dag dat ik in het gras lig en omhoog kijk naar de takken die ervoor zorgen dat de zon niet in mijn ogen schijnt. Op de dag dat we een picknickmand hebben met croissants. Dat we elkaar aankijken en niets meer hoeven te zeggen. Dat je aardbeienjam op je witte hemd morst. Dat we lachen en niet denken hoe we dat schoon moeten maken, maar denken; wat zijn wij gelukkig door alleen elkaar te hebben. Op die dag zou ik je een kus geven. En dan zou je me lief vinden. Net zo lief als ik jou.